Data dodania: 2015-03-28

 

   W pierwszej kolejności badamy pacjenta przytomnego-możemy wtedy ocenić budowę jego głowy, zbadać węzły chłonne, sprawdzić zgryz. Jeśli zwierzak jest na tyle miły, że pozwoli zajrzeć do wnętrza jamy ustnej-dokonujemy pobieżnej oceny stanu zębów i dziąseł. Jeśli sytuacja tego wymaga-pobieramy również krew do analizy.

                                                        

    Po wstępnej ocenie lekarz  może zalecić dokładne badanie stomatologiczne. Wymaga ono kilku denerwujących lub nawet nieprzyjemnych dla pacjenta działań-dlatego na tym etapie konieczne jest uspokojenie farmakologiczne-premedykacja, czyli tak zwany „głupi Jaś”. Bez tego nie tylko możemy pominąć ważne dolegliwości w jamie ustnej, ale też ryzykujemy uszkodzeniem delikatnych tkanek-wystarczy, że poirytowany zwierzak szarpnie głową…

   Podczas takiego badania lekarz skrupulatnie liczy zęby i ogląda każdy po kolei w poszukiwaniu przebarwień, złamań, ubytków szkliwa itp.  Ocenia stan dziąseł. Specjalną sondą periodontologiczną szuka patologicznych kieszeni poddziąsłowych. Przy pomocy zgłębnika sprawdza, czy pod dziąsłami nie ukrywają się ubytki szkliwa.

                                                                        

   Badanie stomatologiczne nie będzie pełne bez prześwietlenia zębów. Korzenie i ich okolice są schowane przed ludzkim okiem - co nie znaczy, że mniej istotne. Nawet najpiękniej wyglądający ząb może być źródłem bólu, jeśli ma chore przyzębie! Dlatego zwierzak u stomatologa przechodzi badanie radiologiczne-najczęściej wykonujemy zdjęcia wewnątrzustne („zębowe”) stomatologicznym aparatem RTG.

                                                                        

     Wszystkie obserwacje z badania zapisywane są w specjalnej karcie pacjenta stomatologicznego. Dopiero teraz można postawić pełną diagnozę i dobrać odpowiednie leczenie. Dzięki dokładnemu badaniu już wiemy, czy wystarczy przeprowadzić profesjonalny zabieg profilaktyczny, czy może trzeba wdrożyć bardziej zdecydowane zabiegi jak np. chirurgię przyzębia (najczęściej kiretaż zamknięty lub otwarty kieszeni patologicznych), plastykę dziąseł, ekstrakcje zębów lub też wypełnienie ubytków. 

« powrót